Bernardyn, informacje o rasie psa
Golden retriever, informacje o rasie psa
9 listopada, 2022
Pekińczyk, informacje o rasie psa
21 listopada, 2022
Bernardyn to popularna rasa, która jest dokładnie taka, jak w filmie Beethoven: kochana i duża. Bohater opowieści broni swojej rodziny i wielu innych psów przed podstępnymi łapaczami psów. W prawdziwym życiu również podejmują kroki, aby ich bliscy czuli się bezpiecznie. Chronią dom i wszystko, co do nich należy przed obcymi, ratują też ludzi w lawinach i często pomagają człowiekowi. Jest to rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana została przez szwajcarskich mnichów do pełnienia funkcji psa pociągowego i psa-towarzysza co najmniej od XVII wieku.
| Kraj pochodzenia | Włochy, Szwajcaria |
| Rozmiar | wielki |
| Wzrost | od 50 do 91 kg |
| Waga | od 65 do 90 cm w kłębie |
| Wiek | do 9 lat |
| Grupa ras FCI | Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy pasterskie |
Krótka informacja:
- Rasa jest klasyfikowana jako pies wagi ciężkiej, niektóre osobniki są nawet wymienione w Księdze Rekordów Guinnessa jako mistrzowie w swojej wadze;
- Najpopularniejsze bernardyny stały się po premierze filmu „Beethoven” w 1992 roku;
- W starożytności zwierzęta te były wykorzystywane jako ratownicy, którzy z łatwością odnajdywali ludzi pod zaśnieżonymi gruzami. Po przeprowadzeniu pewnych prac selekcyjnych praktycznie utracili tę zdolność;
- Są to psy, które rzadko szczekają, mają spokojny i spokojny charakter, są mocno przywiązane do właściciela i odznaczają się dużą cierpliwością.
Opis
Bernardyny są dość dużymi psami, wyróżniają się potężną sylwetką i dobrze rozwiniętymi mięśniami. Głowa tych psów jest masywna i szeroka. Sierść może być długa lub krótka, kolor musi być trójkolorowy. rasa ta wyróżnia się przenikliwym i smutnym spojrzeniem. Całkowita długość głowy tego psa powinna być nieco większa niż 1/3 wysokości w kłębie. Głowa jest zawsze duża, a czaszka masywna, jeśli spojrzeć na nią z boku, wygląda na wypukłą. Brzegi brwiowe są dobrze rozwinięte, skóra nad oczami układa się w fałdy, które są wyraźnie widoczne w momencie, gdy pies jest czujny. Nos jest duży, kwadratowy, jego kolor może być tylko czarny. Nozdrza dobrze rozwarte, nos prosty, nie ma na nim garbu. wargi czarne, niezbyt różne, szczęka mocna, zgodnie ze standardem, dozwolony zarówno zgryz nożycowy, jak i prosty.
Oczy są średniej wielkości, kolor tęczówki może być różny, powinien być ciemny. Oczy są osadzone płytko, zawsze mają przyjazny i przyjazny wyraz. Idealnie, powieki powinny całkowicie się zmyć, dolna powieka może trochę opadać. Uszy tych psów są opadające, średniej wielkości, osadzone wysoko i szeroko na głowie. Mięśnie uszu są dobrze rozwinięte. Szyja jest szeroka i masywna, średniej długości, podgardle jest silnie zaznaczone w pobliżu gardła i gardła.
Ciało tych psów jest dość mocne i duże, wygląda dość proporcjonalnie i harmonijnie. Kłąb jest bardzo silnie rozwinięty, grzbiet powinien być zawsze prosty. Zad długi, nie opadający, a przejście do ogona płynne. Klatka piersiowa u psów tej rasy ma wystarczającą szerokość, żebra są umiarkowanie zaokrąglone.
Ogon ma odpowiednią długość, najlepiej powinien sięgać do stawu skokowego. nasada ogona jest masywna i duża, w spokojnym stanie pies trzyma ogon w dół. nogi psów tej rasy powinny być równe i równoległe do siebie, łopatki są nachylone, muskularne. Kończyny tylne wyglądają na dobrze rozwinięte, biodra masywne i mocne, stawy kolanowe nie wystają, stoją pod kątem prostym. Łapy są mocne, palce duże, przylegające, a opuszki lekko szorstkie. krótkie nogi są uważane za wadę.
U psów tej rasy swobodne i harmonijne ruchy tylnych nóg wydają się dawać impuls. Sierść może być zarówno długa, jak i krótka, oba typy mają gruby i gęsty podszerstek. Sierść może być lekko pofalowana, psy krótkowłose mają skromniejsze spodnie na nogach. Głównym kolorem rasy jest biały, czerwone plamy można układać na różne sposoby. kolor czerwony i żółty są uważane za normę.
Natura bernardyna
Te psy są dobroduszne i spokojne, na zewnątrz mogą sprawiać wrażenie psa flegmatycznego i siedzącego. Ta rasa bardzo lubi ludzi, nie może być sama przez długi czas. jeśli zostawisz tego psa w domu na cały dzień, to z nudów zacznie psuć meble, podłogę i buty, uwaga i komunikacja są dla tych psów bardzo ważne. Są tolerancyjni dla dzieci w absolutnie każdym wieku, mogą być dobrymi nianiami przy odpowiednim wychowaniu i szkoleniu. Te psy są bardzo przywiązane do wszystkich członków rodziny, jednak szczególnie docenią i uszanują swojego właściciela. nie mają wybuchów agresji, dość trudno wkurzyć tego zwierzaka, mogą dogadać się z innymi zwierzakami, jeśli razem dorastały. Potrafią bronić terytorium, ale wobec obcych okazują obojętność, a nie agresję. Bez powodu zwierzę nie zaatakuje.
Warunki przetrzymywania
Ponieważ te psy są dość duże, potrzebują dużo miejsca, więc małe mieszkanie nie nadaje się do trzymania, zwierzak będzie po prostu w nim ciasny. W przypadku psów długowłosych dopuszczalne jest mieszkanie w dużej wolierze z dużą budką. Psom krótkowłosym zimą w takich warunkach będzie zimno. Latem pies potrzebuje cienia i stałego dostępu do miski z wodą. Nie tolerują zbyt dobrze gorącej i dusznej pogody. w dużym i przestronnym mieszkaniu lub w domu pies będzie się dobrze czuł. sierść tych psów wymaga pielęgnacji, mają średnie linienie, więc nie czeszą pupila zbyt często, wystarczy kilka razy w tygodniu. W przypadku psów długowłosych należy dokupić ślizgacz, dzięki któremu na ogonie i łapach nie pojawią się kołtuny. W okresie linienia najlepiej codziennie czesać psa.
Zęby psa należy codziennie szczotkować, aw razie potrzeby przycinać pazury.
Czym karmić bernardyna
Karma bernardyńska powinna zawierać równowagę kalorii, białka i pierwiastków śladowych, które muszą być utrzymane w diecie. możesz wybrać odpowiednią karmę dla Bernardyna . Gotowa sucha i mokra karma to najlepsza opcja, ponieważ składy są w pełni zbilansowane i uzupełnione absolutnie wszystkimi niezbędnymi witaminami, minerałami i pierwiastkami śladowymi.
Choroby św. Bernarda
Niestety czworonożni przyjaciele często chorują. I nie mogą narzekać na złe samopoczucie i ból, bo uważny właściciel sam musi zrozumieć, że bernardyn jest chory. Apatia, letarg, odmowa jedzenia, suchość w nosie, biegunka lub wymioty, nieświeży oddech, to wszystko objawy choroby, na które zdecydowanie należy zwrócić uwagę. Jeśli zobaczysz jeden z tych znaków, powinieneś natychmiast udać się do weterynarza.
